سرطان پروستات یکی از سرطان های شایع در میان مردان است. باورهای اشتباه درباره این سرطان می تواند زندگی فرد مبتلا را به چالش بکشد.
یکی از سرطان های شایعی که در بین مردان دیده می شود و علائم بالینی آن به کندی و به مرور زمان بروز می کنند، سرطان پروستات است. به طور تقریبی می توان گفت که حدود 30 درصد از مردان 50 ساله بدون این که مطلع باشند این نوع از سرطان را دارند اما به این دلیل که علائمی از آن را در خود مشاهده نکرده اند، اقدامی هم جهت تشخیص و درمان آن انجام نمی دهند.
این روزها متاسفانه شاهد بیان تصورات و باورهای اشتباهی از این بیماری در میان عامه مردم می باشیم که لازم است این برداشت های غلط را شناخته و آن ها را به نحو درستی درک کنیم تا بتوانیم اطرافیان و کسانی که تفکرات اشتباهی در مورد این بیماری دارند را هم از این باورهای نادرست آگاه کنیم.
این روزها افراد و سازمان های گوناگونی برای درمان و همدردی با افراد مبتلا به سرطان با حمایت های خود از طریق خیریه های سرطان اقدام می کنند، که کار بسیار ارزشمندی به شمار می آید و می تواند نحوه زندگی و دید آن ها نسب به این بیماری را به اندازه قابل توجهی بهبود بخشد و از این طریق در کاهش استندهای ترحیم واستند تسلیت تاثیر گذار باشد.
در ادامه به 9 باور اشتباه درباره سرطان پروستات می پردازیم.
تست PSA یا Prostate Specific Antigen به آزمایشی گفته می شود که به بررسی سطوح آنتی ژن مخصوص پروستات در خون بیمار که نوعی پروتئین است می پردازد. ورود مقادیر معینی از این پروتئین به خون طبیعی بوده و بیانگر عارضه خاصی در فرد نیست اما اگر مقدار آن از بازه معینی بیشتر شود می تواند حاکی از بروز مشکل یا تغییری در فعالیت و عملکرد غده پروستات باشد. این تغییر ممکن است نشان دهنده عفونت یا التهاب پروستات، هایپرپلازی خوش خیم پروستات یا سرطان باشد.
آزمایش PSA به عنوان خط اول جهت بررسی و تشخیص سرطان پروستات به شمار می آید و همانطور که گفته شد مقادیر بالای آن لزوما بیانگر ابتلا به سرطان نیست و این افزایش می تواند از مشکلات دیگری ناشی شود اما به هر حال انجام این تست می تواند کمک شایانی به شناسایی و پیشگیری از بروز مشکلات و آسیب های جبران ناپذیر، خصوصا در آقایان بالای 50 سال کند. در واقع برای تشخیص قطعی ابتلا به سرطان پروستات علاوه بر تست PSA، معاینه انگشتی مقعد و نمونه برداری از بافت غده پروستات نیز انجام می گیرند.
در مواردی نیز دیده شده که با وجود پایین بودن میزان PSA در آقایان، سرطان پروستات در آن ها محرز شده است. بنابر این نتیجه این ازمایش به طور مطلق دلیل بر وجود یا عدم وجود سرطان نیست و این یک باور اشتباه است.
این موضوع نیز یک باور غلط است درواقع تست آنتی ژن اختصاصی پروستات تنها یک آزمایش خونی ساده می باشد اما نتایج حاصل از آن می توانند نقش شگرفی را در پیشگیری و درمان به موقع سرطان پروستات فراهم آورند. از هنگامی که این تست ها به طور گسترده و فراگیر در میان بیماران انجام گرفتند، میزان تشخیص به موقع این بیماری افزایش یافته و مرگ و میر ناشی از آن هم به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است.
گرچه این تست نمی تواند نتایج دقیق و مورد اطمینانی در مورد احتمال ابتلا به بیماری ارائه دهد اما می تواند به آزمایشات و درمان های اتخاذ شده بعدی برای بیمار جهت دهد. انجام این تست هیچ خطری برای فرد را به دنبال نداشته و این امکان را فراهم می کند که در صورت وجود موارد مشکوک، آن ها را شناسایی و قبل از وخیم شدن بیماری اقدام به درمان آن بکنند.
در مردان با افزایش سن ممکن است مشکلاتی در قوا و نیروی جنسی آن ها ظاهر شود و در معرض بروز خطر ناتوانی جنسی قرار گیرند. این امر در افراد مبتلا به سرطان پروستات بیشتر مشاهده شده و نشان می دهد که درمان سرطان پروستات نه تنها مشکلی در عملکرد جنسی فرد ایجاد نمی کند بلکه می تواند درجاتی از ناتوانی جنسی را هم بهبود ببخشد و جلوی شدیدتر شدن آن را بگیرد اما قادر نیست که ناتوانی جنسی فرد را از بین برده یا نابود کند.
بر اساس مطالعات، اکثر افرادی که این درمان را پشت سر گذاشته اند، از توانایی جنسی همچون سابق برخوردار بوده اند و تعداد اندکی هم کاهش توان جنسی را تجربه کردند که با گذشت چند ماه پس از درمان به وضع طبیعی خود بازگشتند. و این مسئله که درمان سرطان پروستات باعث ناتوانی جنسی می شود غلط است.
تحقیقات نشان می دهند که از هر 5 نفر افراد سالخورده ای که تحت درمان سرطان پروستات قرار می گیرند، تنها یکی از آن ها در اثر درمان خود دچار بی اختیاری ادراری می شود در حالی که افراد جوان تر که روند درمان بیماری را به طور کامل طی کردند، نشانه ای از بی اختیاری در آن ها مشاهده نشده است. اختلال در عملکرد مثانه هم می تواند مشکلاتی در دفع ادرار برای بیمار به وجود آورد که آن هم درمان خاص خود را دارد.
فردی که تحت درمان سرطان قرار می گیرد معمولا مراحل متعددی از جمله آزمایشات غربالگری، نمونه برداری و جراحی را پشت سر گذاشته و در صورتی که ببیند با وجود تحمل تمامی این فرایندها و اقدامات، مجددا سرطان وی رشد کرده و بار دیگر در بدن او ظاهر شده است، احساس یاس و ناامیدی درونی وجودش را فرا خواهد گرفت.
از این رو فرد غالبا دست از تلاش برای بهبودی و پیگیری روند درمان خود کشیده و تلاشی برای درمان خود نمی کند چنین افرادی باید بدانند که ابتلا مجدد به سرطان پروستات به معنی قریب الوقوع بودن مرگ و از بین رفتن توانایی و قدرت انجام کارها توسط فرد نمی باشد و تنها حاکی از نیاز به تغییر اقدامات درمانی اتخاذ شده توسط تیم درمان را دارد تا از سایر روش ها جهت بهبود بیمار استفاده کنند.
درست است که میزان شیوع سرطان پروستات در میان سالمندان شایع تر از سایر گروه های سنی است اما خطر ابتلا به آن تمام مردان در هر سنی را تهدید می کند. حتی دیده شده در میان مردانی که در دهه 40 یا 50 زندگی خود قرار دارند نیز مواردی از ابتلا به سرطان پروستات گزارش شده است.
یکی از روش های تشخیصی که می تواند زمینه برای شناسایی قطعی این بیماری و جلوگیری از پیشرفت و آسیب ناشی از آن را فراهم آورد، آزمایشات غربالگری سرطان پروستات می باشند که توصیه می شود در افراد با سابقه خانوادگی سرطان پروستات از سن 40 سالگی و سایر افراد از دهه پنجم زندگی به بعد انجام شود..
مشاهده شده که بیشتر موارد ابتلا به سرطان پروستات، فاقد نزدیکان و یا فامیل های مبتلا به این بیماری بوده اند و گفته می شود که از هر 6 مرد، یکی از آن ها به سرطان پروستات مبتلا خواهند شد و نبودن سابقه این بیماری در خانواده فرد دلیل بر مصونیت کامل وی نمی باشد و در صورت بروز علائم باید نسبت به انجام ازمایشات تشخیصی اقدام نماید.
با مطالعه بر روی انواع سرطان های پروستات که تا به امروز بیماران را درگیر کرده است می توان 25 گونه را برشمرد که تعدادی از آن ها خوش خیم و سایرین بدخیم اند و بر خلاف سرطان های خوش خیم، پیشرفت سریع تری دارند. این نکته که فرد نباید امید خود را نسبت به درمان و بهبودی ازدست بدهد درست است ولی دلیل بر عدم توجه به درمان و عدم توجه به سیر گسترش بیماری نیست.
سرطان پروستات از جمله سرطان های خاموش و بدون علامت به شمار می آید که می تواند خیلی آرام و بی سر و صدا، در بیمار رشد کرده و او را درگیر نماید. علائم آن که شامل تکرر در ادرار، وجود خون در ادرار، سوزش و ناراحتی در دفع ادرار و همچنین درد پشت می باشند که معمولا پس از پیشرفت سرطان بروز می کنند که درمان فرد را با مشکلات متعددی مواجه می کنند.
بنابراین باید در مورد این باور اشتباه تجدید نظر کرده و بدانید که هر گاه هر کدام از این علائم را در خود مشاهده کردید، باید هر چه سریع تر جهت انجام آزمایشات تشخیصی و فرایند های درمانی به پزشک خود مراجعه کنید.
ثبت نظر