تاثیر ورزش در پیشگیری از سرطان

تاثیر مثبت فعالیت ورزشی بر سلامت انسان کاملا شناخته شده است. ورزش سبک ، منظم و پیوسته به سلامت قلب ، تناسب اندام ، اعتماد به نفس ، جلوگیری از چاقی و دیابت ، پیشگیری از افسردگی و همچنین به افزایش طول عمر مفید کمک می کند. هرچه قلب فعال تر و قوی تر باشد، اکسیژن رسانی به سلول های بدن بهتر انجام می شود و طول عمر مفید فرد افزایش می یابد.روان‌شناسان معتقدند که ورزش در تسکین حالات روحی منفی، موثرتر از روان‌درمانی می باشد وسهم زیادی را در تأمین زندگی سالم و ایجاد امنیت و آرامش روانی و اجتماعی برای افراد خواهد داشت.

تأثیر مهارت‌های حسی ـ حرکتی و فعالیت‌های ورزشی بر ذهن، به گونه‌ای است که بسیاری از روان‌شناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت عقیده دارند، این قبیل فعالیت‌ها، باید جزو اولویت های برنامه‌های آموزشی قرار داده شود. بنابراین آشنایی با برنامه‌ها و روش‌های مختلفِ فعالیت‌های حسی – حرکتی، باعث عملکرد مطلوب ذهن، نشاط، سرزندگی، تقویت اعتماد به نفس و بهداشت روانی می شود.

ارتباط ورزش برای بهبود بیماران سرطانی

اصل مهم در درمان بیماران مبتلا به بیماری سرطان پستان این است که بیماران برای ادامه زندگی روزمره و داشتن یک زندگی فعال آماده شوند. ورزش و فعالیت جسمی، انتخابی مهم در مراحل درمانی این  نوع بیماران است زیرا با پیشگیری از بازگشت مجدد بیماری، عود بیماری، ابتلا به دیگر بیماری‌ها و رفع خستگی بیمار در طی درمان، سپری کردن یک زندگی پویا را برای آن‌ها فراهم می‌کند.

اثرات بیولوژیکی ورزش بر سرطان پستان کدام اند:

تاثیر بر کاهش سطح هورمون‌ها، مانند استروژن، انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) که با پیشرفت سرطان همراه می باشند کاهش وزن و جلوگیری از اثرات مضر چاقی به‌ویژه مقاومت به انسولین و تجمع چربی (بافت چربی منبع اصلی هورمون‌هایی است که باعث ابتلا به سرطان سینه پس از یائسگی می‌شوند)

• کاهش التهاب
• بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن
• رفع خستگی و افسردگی
• کاهش درد ناشی از هورمون درمانی و مصرف داروها
• کاهش نوروپاتی ناشی از شیمی‌درمانی
• بهبود اختلالات شناختی مرتبط با سرطان (CRCI)
• کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلب عروقی و دیابت
• بهبود خلق‌وخو
• افزایش انرژی
• کاهش درد مفاصل و بهبود سلامت استخوان‌ها

نقش ورزش در پیشگیری از سرطان چیست؟

تحقیقات گسترده نشان داده است که به کمک ورزش می توان احتمال بروز سرطان را به شدت کاهش داد و در صورت ابتلا به این بیماری ، شانس عود مجدد را کاهش داد . بعلاوه ورزش طول عمر بیماران مبتلا به سرطان را افزایش می دهد. بیش از نیمی از سرطان ها قابل درمان می باشند . امروزه مهمترین روش مبارزه با سرطان اصلاح سبک زندگی و سالم زیستن می باشد که ورزش کردن در این میان نقش انکار ناپذیری دارد.طبق نتایج اطلاعات به دست آمده، ورزش نکردن با افزایش ریسک ابتلا به سرطان تخمدان و مرگ ناشی از این بیماری مرتبط است.

یافته های این تحقیقات نشان می دهد هر میزان ورزش و فعالیت بدنی منظم و هفتگی می تواند به کاهش ریسک سرطان تخمدان و افزایش مدت زنده ماندن بعد از این بیماری کمک کند، در حالیکه عدم ورزش منظم در دوره بزرگسالی با افزایش ریسک ابتلا به این سرطان و مرگ ناشی از آن مرتبط است.نتیجه کم‌تحرکی و بی‌تحرکی، چاقی و افزایش وزن، بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، چربی و فشارخون، بیماری‌های استخوانی و مفصلی و نیز سرطان است.

اضافه وزن و چاقی با مقاومت به انسولین و افزایش سطح انسولین خون در ارتباط است و افزایش سطح انسولین خون می‌تواند زمینه‌ساز رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی ‌شود و از سوی دیگر انواعی از مواد شیمیایی و هورمون‌ها در بافت چربی انباشته شده و در بدن افراد چاق آزاد می شوند که باعث رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی می‌شوند.بافت چربی از خود هورمون استروژن (هورمون زنانه) ترشح می‌کند و افزایش این هورمون باعث خطر ابتلا به سرطان پستان، رحم و برخی سرطان‌های دیگر در زنان دارای اضافه وزن می‌شود.

در چه شرایطی ممکن است افراد با ورزش به سرطان مبتلا شوند؟

۱. دوپینگ و استفاده از مواد نیروزا مثل مصرف استروئیدهای آنابولیک در ورزشکاران باعث افزایش تومورهای کبدی می‌شود.

۲. ورزشکارانی که تمرینات خود را در زیر نور آفتاب انجام می‌دهند به علت قرار گرفتن زیاد زیر نور آفتاب مستعد به سرطانهای پوستی هستند استفاده از پمادهای ضد آفتاب و تمرین در مواقعی که آفتاب نیست بهتر است.

۳. ورزش در هوای آلوده به دود سیگار سبب می‌شود که کارسینوژنهای بیشتری در تماس با سلولهای ریوی قرار گیرند.

۴. استفاده از مکمل های غیر استاندارد هم می‌تواند تهدیدی برای ورزشکاران باشد.

آیا ورزش  در طول بیماری سرطان باعث خستگی بیمار می شود؟

برخی از افراد تصور می کنند که انجام فعالیت های فیزیکی یا ورزش کردن منجر به خسته شدن بیماران مبتلا به سرطان می شود. اما تحقیقاتی که اخیرا انجام شده نشان می دهد که خستگی بیماران به دلیل روند درمان آن ها است و هیچ ارتباطی به ورزش کردن ندارد.همچنین نتیجه تحقیقات نشان داد افرادی که در طول درمان ورزش می کنند، 40 تا 50 درصد خستگی کمتری نسبت به سایر افراد مبتلا به سرطان داشتند.

بیشتر خستگی آن ها ناشی از طول درمان آن ها بوده است. ورزش درمانی در سرطان نه تنها باعث خستگی بیمار نمی شود بلکه باعث افزایش قدرت آن ها برای مبارزه با بیماری و انعطاف پذیری بیشتر بیماران خواهد شد.

بسیاری از بیماران در روند درمان ، سیستم بدنی آن ها مختل شده و به درستی کار نمی کنند. ورزش می تواند کمکی برای بهبود عملکرد قدرت عضلانی شما، بهبود عملکرد قلب، محافظت کردن از استخوان ها و همچنین بر خلق و خوی شما می تواند تاثیر بسزایی داشته باشد.به طور کلی، ورزش می تواند وزن شما را متعادل نگه دارد. بسیاری از پزشکان بر این باورند که اضافه وزن در حین درمان و بعد از بهبودی باعث عود کردن بیماری سرطان می شود  پس باید به وزن خود توجه بیشتری داشته باشید.

چه مقدار ورزش و فعالیت برای بیماران سرطانی مفید است

به‌طورکلی انجام حداقل 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط و یا 70 دقیقه ورزش با شدت زیاد و یا ترکیبی از هر دو در طول هفته برای این افراد کافی است. ورزش‌ها می‌تواند به‌صورت پیاده‌روی منظم روزانه به مدت 30 دقیقه در روز (درمجموع 3 ساعت در هفته) و تمرینات قدرتی دو بار در هفته انجام شود. یوگا، شنا و دوچرخه ثابت از دیگر ورزش‌های هوازی و بی‌خطر برای افراد مبتلا به سرطان است.

تاثیر ورزش درمانی در سرطان تاثیر آن بر کاهش خستگی

تحقیقاتی که اخیرا انجام شده نشان می دهد که این روش درمانی بر روی سرطان، در حین درمان این بیماری می تواند باعث کاهش خستگی و عملکرد بهتر درمان شود. همانطور که می دانید خستگی یکی از عوارض شایع سرطان است و پزشکان در این خصوص توصیه می کنند که ورزش درمانی در سرطان را در برنامه های روزانه خود بگنجانید.

تاثیرات ورزش

• کاهش عوارض شیمی درمانی مانند حالت تهوع و استفراغ شود.
• اضطراب های ناشی از ابتلا به بیماری سرطان.
• جلوگیری از پیشرفت بیماری و به وجود آمدن سرطان جدید در ناحیه های مختلف بدن.
• تقویت قدرت بدنی بیمار خواهد شد.
• از آن جا که پیشرفت بیماری و قدرت بدنی هر کسی متفاوت است پزشک متخصص در این خصوص برنامه های متفاوتی را برای شما در نظر می گیرد تا با مشکل خاصی روبرو نشوید.

رعایت موارد ایمنی در ورزش

• هر گونه برنامه ورزشی باید با پزشک بیمار هماهنگ شود.
• در زمانی که بیمار رد شرایط کم خونی و یا دارای گلبول های سفید پایین خون است، یا سدیم و پتاسیم کمی دارد، تمرینات ورزشی بعد از درمان این موارد باید انجام شود.
• در زمانی که بیمار خیلی خسته است و احساس مناسبی در طول فعالیت ندارد، حداقل 10 دقیقه تمرینات کششی انجام شود.
• از تمرینات بدنی در سطوح ناهموار و حرکت های خطرناک آسیب زننده و ورزش های تماسی باید خودداری شود.
• هر گونه حالت غیر طبیعی در زمان ورزش باید به اطلاع پزشک رسانده شود.
• تمرینات آبی برای پوست رادیو تراپی شده، باید در آب بدون کلر باشد.
• تمرینات سنگین برای بیماران سرطانی مناسب نیست.