درمان سرطان پروستات با هورمون درمانی

یکی از سرطان‌های شایع بین مردان که علائم آن آهسته‌آهسته نمایان می‌شود ، سرطان پروستات است. که البته با هوشیاری و تشخیص در زمان مناسب می‌توان از تشدید این بیماری جلوگیری و قبل از آسیب رساندن به بقیه اندام‌های بدن سرطان پروستات را درمان نمود. سلول‌های سرطانی پروستات برای رشد و تکثیر و انتشار نیازمند تغذیه از هورمون‌های آندروژن که شایع‌ترین آن تستوسترون هست که بیش از 90 درصد آن از بیضه‌های مردان تولید می‌شود، می‌باشند.

در همین راستا امروزه درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات تحریم و قطع کردن غذاهای سلول‌های سرطان پروستات که همان تستوسترون است، می باشد. با قطع تولید تستوسترون در بدن و یا جلوگیری از ورود آن‌ها به سلول‌های سرطانی پروستات، این سرطان متوقف و سلول‌ها به خواب زمستانی می‌روند.

پروستات چیست؟

پروستات غده‌ای است به‌اندازه گردو که در زیر مثانه مردان قرارداد و وظیفه آن تولید ترشحات منی است.این ترشحات وظیفه تغذیه اسپرم‌ها را بر عهده‌دارند که به بیان دقیق‌تر تقریباً 30 درصد مایع منی از ترشحات پروستاتی تشکیل می‌شود.

3 بیماری عمده در کمین غده پروستات :

سرطان پروستات
پروستاتیتس
هیپرفونی یعنی بزرگ شدن خوش‌خیم یا غیر سرطانی غده پروستات.

توضیحاتی درباره سرطان پروستات

بسته به نقطه‌ی شروع سرطان پروستات به انواع گوناگونی تقسیم می‌شود. در بیش از ۹۵ درصد موارد، این سرطان از سلول‌های داخل غده شروع می‌شود که به آن آدنوکارسینوما می‌گویند. بر این اساس وقتی از سرطان پروستات می‌گوییم منظور همین نوع است. خوشبختانه سرطان پروستات رشدی بسیار آهسته دارد.البته در غده‌ی پروستات بسیاری از مردان سلول‌های سرطانی یافت می‌شود، اما بیش‌تر آن‌ها در اثر کهولت سن می‌میرند و نه از سرطان پروستات.

در اتوپسی‌های زیادی که از غده‌ی پروستات مردان (پس از مرگ آن‌ها) انجام دادند، نتیجه گرفتند که ۸۰ درصد از مردان در دهه‌ی هشتم یا نهم عمرشان سرطان پروستات داشته‌اند، اما هرگز تشخیص داده نشده و به دلایل دیگری از دنیا رفته‌اند.

تقریباً در غده‌ی پروستات 30% از مردان پنجاه‌ساله این نوع سرطان وجود دارد. اما در بیش‌تر موارد سلول‌های تغییر شکل یافته سر جایشان می‌مانند و پخش نمی‌شوند. اگر این سلول‌ها به نقطه‌های دیگر غده‌ی پروستات نفوذ کنند، بسته به شمار این سلول‌ها درجه‌ی سرطان (Grade) تغییر می‌کند.

درجه‌ی پایین آن کم‌وبیش طبیعی به شمار می‌رود و برایش کاری انجام نمی‌شود.مرحله‌بندی میزان مهاجرت سلول‌های سرطان پروستات به اندام و بافت‌های اطراف را مشخص می‌کند و به انتخاب بهترین درمان بیماری کمک می‌نماید:

        مرحله ۱: هنوز سرطان در مراحل ابتدایی است و از پروستات خارج نشده است.
        مرحله ۲ : سرطان کمی پیشرفته است ، اما هنوز محدود به پروستات است.
        مرحله ۳: سرطان به بافت‌های اطراف منتشرشده است.
        مرحله ۴: سرطان به غدد لنفاوی اطراف ، بافت‌ها و اندام‌های نزدیک : مثانه و مقعد ؛ و اندام‌های دور : ریه و استخوان متاستاز (مهاجرت) کرده است.

هورمون درمانی چیست؟

هورمون‌ها مواد شیمیایی هستند که به‌وسیله غدد داخلی از جمله تخمدان‌ها و بیضه‌ها ترشح می‌شوند. هورمون‌ها به رشد برخی از انواع سلول‌های سرطانی همچون سرطان پستان و پروستات کمک می‌کنند.در موارد دیگر هورمون‌ها می‌توانند موجب نابودی سلول‌های سرطانی شوند، سیکل رشد این سلول‌ها را آهسته نمایند و یا رشد آن‌ها را متوقف نمایند.

هورمون تراپی که به‌عنوان یک درمان برای سرطان انجام می‌شود، شامل مصرف داروهایی است که موجب متوقف کردن فعالیت هورمون‌ها و یا متوقف کردن تولید هورمون‌ها توسط بدن می‌شود. گاهی جراحی و برداشتن غددی که هورمون تولید می‌کنند، هورمون درمانی است.

انواع هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات

با تشخیص سرطان پروستات، پزشک استفاده از دارو را به‌منظور کاهش سطح هورمون تستوسترون به‌عنوان یک روش درمانی برای بیمار توصیه می‌کند چراکه این هورمون عامل رشد سلول‌های سرطانی است.

دو نوع اصلی از هورمون درمانی برای سرطان پروستات وجود دارد که عبارت‌اند از:

بدن از تولید هورمون جلوگیری می‌کند و دیگر اجازه تولید آن را نمی‌دهد.
بدن مانع اتصال گیرنده‌های هورمونی به سلول‌ها می‌شود.

بعضی پزشکان درمان هر دو نوع را آغاز می‌کنند تا وضعیت کامل پیشگیری از اثر آندروژن بر سلول‌های سرطانی ایجاد کنند. انواع مختلفی از هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات می‌تواند استفاده شود که عبارت‌اند از:

درمان برای کاهش سطح آندروژن بیضه

محرومیت از آندروژن که به آن ADT نیز گفته می‌شود از جراحی یا داروها برای کاهش سطح آندروژن های ساخته‌شده در بیضه استفاده می‌کند.

ارکیکتومی (Orchiectomy)

اگرچه این مورد نوعی جراحی است اما تأثیر اصلی آن نوعی هورمون درمانی است. در این عمل جراحی بیضه‌ها جایی که بیشتر آندروژن ها (تستوسترون و DHT) ساخته می‌شوند را خارج می‌کنند.

این امر باعث می‌شود که بیشتر سرطان‌های پروستات برای مدتی رشد نکنند یا کوچک شوند. این کار به‌عنوان یک روش سرپایی انجام می‌شود که احتمالاً کم‌هزینه‌ترین و ساده‌ترین شکل هورمون درمانی است. اما برخلاف برخی دیگر از روش‌های درمانی دائمی است و بسیاری از مردان قبول به برداشتن بیضه‌های خود نمی‌کنند.

LHRH agonists

آگونیست های هورمون لوتئین آزادکننده یا به‌اصطلاح Luteinizing hormone-releasing hormone (LHRH) agonists داروهایی هستند که میزان تستوسترون ساخته‌شده توسط بیضه‌ها را کاهش می‌دهند. درمان با این داروها سطح آندروژن را به همان اندازه ارکیکتومی پایین می‌آورد. حتی اگر هزینه آگونیست های LHRH بیشتر از ارکیکتومی باشد و نیاز به مراجعه مکرر به پزشک داشته باشد بیشتر مردان این روش را انتخاب می‌کنند.

البته با استفاده از این داروها، بیضه‌ها در جای خود باقی می‌مانند اما باگذشت زمان کوچک می‌شوند. آگونیست های LHRH تزریق می‌شوند یا به‌صورت کاشته‌ای کوچک در زیرپوست قرار می‌گیرند. بسته به داروی مصرفی ، از هرماه یک‌بار تا یک‌بار در سال تجویز می‌شود.

LHRH antagonists

این نوع نیز مانند آگونیست های LHRH عمل می‌کند اما میزان تستوسترون را با سرعت بیشتری کاهش می‌دهد درمان با این دارو همچنین می‌تواند نوعی ارکیکتومی باشد. این دارو برای درمان سرطان پیشرفته پروستات استفاده می‌شود که به‌صورت تزریق ماهانه در زیرپوست انجام می‌شود. شایع‌ترین عوارض جانبی مشکلات در محل تزریق (درد ، قرمزی و تورم) است.

چگونگی انتخاب هورمون درمانی مناسب

معمولاً با هورمون ضد باکتریایی LHRH شروع می‌شود. گاهی اوقات پزشک ضد آندروژن نیز برای بیمار مبتلا تجویز می‌کند.
پزشکان در مورد شروع درمان زودهنگام برای اولویت بیمار اختلاف‌نظر دارند، برخی بر این باورند که باید آن را بلافاصله پس از تشخیص این بیماری درمان و برخی بر این باورند که هیچ نقطه‌ای در آن وجود ندارد.

علائم خطرناک سرطان پروستات

درحالی‌که هرکدام از علائم بالا می‌توانند به‌عنوان اولین نشانه ابتلا به سرطان پروستات باشند، احتمال اینکه علائم ادراری نسبت به دیگر علائم زودتر پدیدار شوند بیشتر است.در نظر داشتن این نکته ضروری است که اغلب این علائم می‌توانند توسط بیماری‌هایی ایجاد شوند که سرطان نمی‌باشند.

این بیماری‌ها شامل بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) و پروستاتیت (التهاب پروستات) می‌شوند. بنابراین درحالی‌که پایش هرگونه علامت ضروری هست، باید در نظر داشت که احتمال زیادی وجود دارد که این علائم در اثر سرطان به وجود نیامده باشند.