کدام رژلب ها سرطان زا هستند؟

رژ لب ها حاوی مخلوط مضر مواد شیمیایی هستند که بسیاری از آنها برای ایمنی آزمایش نشده اند. برخی از مواد شیمیایی موجود در رژ لب به راحتی از طریق لب جذب می شوند و هر بار که لب های خود را لیس می زنید، مقدار کمی از این مواد شیمیایی سمی را می خورید. لب ها حساس هستند و از طریق لایه نازکی از پوست که آنها را می پوشاند، محصولات را به راحتی جذب می کنند. پوست لب فاقد مو و غدد عرق است، به این معنی که آنها از همان دفاع طبیعی مانند سایر انواع پوست برخوردار نیستند. رژ لب محبوب ترین محصول زیبایی است که توسط زنان سراسر جهان استفاده می شود، اما در واقع کمتر کسی می داند که چه ماده ای در رژ لب وجود دارد که از آن ها استفاده نکند.

مواد تشکیل دهنده رژ لب

از مهمترین مواد تشکیل دهنده رژلب که در اکثر موارد بیشتر آن ها برای پوست خطرناک بوده و سرطان زا می باشند، شامل:

1. متیل پارابن

متیل پارابن به رژ لب اضافه می شود، زیرا ضد قارچ و نگهدارنده است. به طور گسترده ای در سایر لوازم آرایشی نیز استفاده می شود. هدف آن جلوگیری از رشد قارچ در محصول برای حفظ و نگهداری طولانی مدت آن است. متیل پارابن به سرعت از طریق پوست و دستگاه روده جذب می شود، اما بدن نیز به سرعت آن را از بین می برد. در بدن ذخیره نمی شود. علیرغم نگرانی در مورد سرطان زا بودن آن، مطالعات به طور قطعی این امر را نشان نداده اند.

با این حال، این ماده نگهدارنده در بیشتر اروپا به دلیل خطر احتمالی سرطان محدود شده است. همچنین می تواند سیستم غدد درون ریز را تغییر دهد یا از راه های دیگر سمی باشد. به طرز نگران کننده ای، متیل پارابن اغلب یک ماده مخفی است، به این معنی که در لیست مواد تشکیل دهنده نشان داده نمی شود و این آگاهی از مصرف، این ماده سمی را برای مصرف کنندگان تقریباً غیرممکن می کند. پایگاه داده های آرایشی متیل پارابن را به عنوان یک محصول آرایشی با "خطر متوسط" طبقه بندی کرده است.

گزینه های طبیعی مانند روغن های اساسی  ویتامین ها و برخی عصاره های گیاهی وجود دارد که در برابر باکتری ها مؤثر هستند. یک نقطه ضعف در مورد این ها است که معمولاً بیش از یک سال دوام ندارند، بنابراین اگرچه ممکن است برای استفاده در محصولی که سریعاً مصرف می شود، مانند کرم صورت مناسب باشد ، اما ممکن است برای رژ لب ها مناسب نباشد. به عنوان مثال بنزوات سدیم که یک ماده نگهدارنده طبیعی است و برای بسیاری از افراد عوارض جانبی ندارد.

2. پلی پارابن

پلی پارابن به عنوان ماده نگهدارنده به رژ لب اضافه می شود تا از رشد باکتری های مضر و کپک جلوگیری کند. قسمت روغنی رژ لب را از بین نمی برد. این امر هم از محصول و هم از مصرف کنندگان محافظت می کند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این ماده برای برخی از افراد آلرژی زا است. به نظر نمی رسد که در بدن خطرساز باشد، ولی به شرطی که غلظت آن محدود شود، می تواند برای استفاده در لوازم آرایشی ایمن، استفاده گردد. با این حال، پایگاه داده لوازم آرایشی آن را به عنوان یک محصول "با ریسک بالا" ذکر می کند.

بسیاری از مارک ها با استفاده از مواد بی خطر، رژ لب های زیبا و غیر سمی ایجاد کرده اند. برخی از آنها از مواد نگهدارنده طبیعی مانند نمک، عسل و خاک رس برای محافظت از محصولات استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر ادعا می کنند فقط نیمی از مقدار قابل قبول پلی پارابن را استفاده می کنند. عیب محصولات فاقد پلی پارابن این است که غالباً جامدتر هستند و باعث می شوند تا برای مدت طولانی تری تازه بمانند، زیرا این قسمت نرم و روغنی از مواد است که سریعتر از بین می رود. این محصولات فاقد پلی پارابن به شما این آرامش را می دهند که قرار نیست سیستم غدد درون ریز شما را مختل کرده و فاقد مواد سرطان زا باشند.  لذا معمولاً مقرون به صرفه ترند.

3. رتینیل پالمیتات

رتینیل پالمیتات به عنوان آنتی اکسیدان به رژ لب اضافه می شود. رتینیل پالمیتات به عنوان ماده نگهدارنده مصنوعی استفاده می شود. این یک شکل مصنوعی از ویتامین A است و نشان داده شده است که ممکن است برای زنان باردار مضر باشد. پایگاه داده لوازم آرایشی آن را به عنوان "یک خطر متوسط" ذکر می کند، زیرا شواهدی وجود دارد که آن را به برخی از سرطان ها و مشکلات تولید مثل مرتبط می کند. به راحتی توسط پوست جذب می شود. پس از جذب، ابتدا به رتینول و سپس به اسید رتینوئیک تبدیل می شود.

هنگامی که در معرض نور ماوراء بنفش قرار می گیرند، ترکیبات رتینول تجزیه می شوند و رادیکال های سمی تولید می کنند که می توانند به DNA آسیب برسانند و جهش های ژنتیکی ایجاد کنند، که پیش ماده سرطان است. از نظر شکل ظاهری یکی از ویتامین های مهم پوست است، زیرا مولکول های ریز آن می توانند به لایه های عمیق پوست نفوذ کرده و به ترمیم کلاژن و الاستین کمک کنند.

به همین دلیل است که محصولات حاوی آن اغلب به عنوان "ضد پیری" به بازار عرضه می شوند. این یک لایه بردار است که می تواند لایه های خشک پوست را از بین ببرد تا سلول های جدید زیر آن را نشان دهد. به این ترتیب لب ها را نرم و صاف نگه می دارد. اگر از رژ لب حاوی این ماده استفاده می کنید، بهتر است در هنگام بارداری از مصرف آن خودداری کنید و از قرار گرفتن مستقیم در معرض نور خورشید ، مانند استفاده از آن در ساحل، خودداری کنید. امروزه محصولات لب طبیعی وجود دارد که حاوی روغن های مفیدی مانند جوجوبا، ماکادمیا و هسته انگور هستند.

سایر موارد مؤثر تشکیل رژلب

4. رنگ ها

از رنگ ها برای دادن رنگ رژلب استفاده می شود و مطمئناً انواع مختلفی برای انتخاب در بازار وجود دارد. اینکه کدام رنگ مد است، همیشه تغییر می کند، اما رنگ قرمز و صورتی کلاسیک با جذابیت بی انتها است. بسیاری از رژ لب ها با رنگ های مصنوعی ساخته می شوند که از آلومینیوم یا فرآورده های نفتی تهیه می شوند. این رنگ ها در بدن ما در اندام ها و بافت های چربی ذخیره می شوند. برخی از رنگ ها حتی ممکن است حاوی فلزات سنگین باشند. بعضی از آنها به عنوان رنگ خوراکی مورد تأیید نیستند اما ممکن است در مواد آرایشی استفاده شود.

وقتی رنگی به عنوان  FD&C  نامگذاری می شود، به این معنی است که برای استفاده در غذا، داروها و مواد آرایشی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید شده است. وقتی برچسب D&Cداشته باشد، برای غذا تأیید نشده است. D&C RED 36 یکی از این رنگ هاست. به عنوان "کم خطر" برچسب گذاری شده است، اما بر روی حیوانات آزمایش شده و برخی تحقیقات ارتباط بین قرار گرفتن در معرض و آسیب سیستم عصبی را نشان داده است. D&C RED 22 یک رنگ پودری است که در رژ لب و بسیاری از مواد آرایشی دیگر نیز استفاده می شود. FDA آن را بی خطر ذکر کرده است.

کسانی هستند که ترجیح می دهند بیشتر از محصولات رژ لب طبیعی و ارگانیک استفاده کنند، این مزایا از داشتن حداقل تأثیرات زیست محیطی برخوردار هستند زیرا زیست تخریب پذیر هستند و از منابع طبیعی تأمین می شوند. اگر سایه های نرم را ترجیح می دهید، رنگ های طبیعی می توانند به شما کمک کنند تا به این شکل برسید. به عنوان مثال بسیاری از موادی مانند چغندر یا کاکائو استفاده می کنند. از معایب استفاده از رژ لب با رنگ طبیعی این است که ماندگاری آنچنانی ندارد و می تواند گران تر باشد. رنگ ها تمایل دارند زودتر محو شوند، بنابراین باید بیشتر استفاده شود. خاطر داشته باشید که حتی رنگ های طبیعی نیز می توانند تا حدودی مضر باشند. Logwood حاوی مواد هماتین و هماتوکسیلین است که در صورت استنشاق، بلع یا جذب از طریق پوست می تواند اثرات مضر داشته باشد. Bloodroot ، یکی دیگر از منابع رنگ طبیعی است، که هنگام استنشاق می تواند باعث تحریک و التهاب شود.

برخی از رنگ های رژ لب مشتقات حیوانی دارند. برخی از این محصولاتی که رژ لب می تواند داشته باشد ممکن است سوسک های خرد شده مانند کارمین یا پوست حلزون  باشد. پوسته سوسک همان چیزی است که باعث ایجاد رنگدانه قرمز قوی در بسیاری از رژ لب ها و مواد آرایشی می شود. کارمین به طور معمول با جوشاندن حشرات حلزونی خشک در آب، فیلتر کردن ماده سخت و سپس تصفیه محلول با زاج تولید می شود.

5. توکوفریل استات

توکوفریل استات فرم خاصی از ویتامین E است که اغلب در محصولات مراقبت از پوست و مکمل های غذایی یافت می شود. همچنین به عنوان استات توکوفرول یا استات ویتامین E شناخته می شود. این ماده در اصل نوعی ویتامین E است که در آزمایشگاه ایجاد می شود. تولیدکنندگان برای ماندگاری بیشتر و کاهش هزینه های آن، ویتامین E طبیعی مصرف کرده و به آن اسید استیک اضافه می کنند. ویتامین E به دلیل خواص آنتی اکسیدانی شناخته شده ای که دارد، از آن در رژ لب ها استفاده می شود، زیرا یک ماده تهویه کننده پوست و آنتی اکسیدان طبیعی است.

بانک اطلاعات لوازم آرایشی آن را به عنوان  ماده ای با "خطر متوسط" می داند، زیرا می تواند باعث خارش، سوزش، لایه برداری، کهیر و تاول بر روی پوست شود و همچنین می تواند سمی باشد.  آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی وجود دارند، مانند پلی فنل های خاص، اکنون به عنوان عصاره یا بخشی از مواد خاص خاص در دسترس هستند. این ترکیبات یک اثر آنتی اکسیدانی قوی دارند که می تواند نقش ویتامین E را کم و زیاد کند. در واقع، در مواقعی که ویتامین E بسیار گران می شود، چنین افزودنی ها استفاده بیشتری دارند. به طور کلی، حداقل بخشی جزئی از ویتامین E می تواند با چنین محصولاتی جایگزین شود، به خصوص هنگامی که این ویتامین در سطوح فوق تغذیه ای استفاده شود. تفاوت کمی بین اشکال طبیعی و مصنوعی اکثر توکوفرول ها وجود دارد اما با ویتامین E ، طبیعی تر است.

اثرات مضراستفاده از رژلب

استفاده کمی از رژ لب ضرری ندارد. با این حال، اگر کسی هستید که روزانه رژلب می زنید و در طول روز به طور مکرر از آن استفاده می کنید، ممکن است بخواهید از یک محصول طبیعی تر استفاده کنید. موارد زیادی در دسترس است و فقط کمی جستجو برای یافتن موردی که مناسب شما باشد، می تواند مؤثر واقع شود. بیاموزید که برچسب ها را بخوانید و مواد مضر آن را بررسی کنید. به یاد داشته باشید، آنچه به لب های شما می رود به دهان شما خواهد رفت و ممکن است در مواردی خطر ساز باشد.

اگر از رژ لب استفاده می کنید، مطمئناً آن را نیز به طور تصادفی می خورید. هر بار که لب های خود را لیس می زنید یا بیرون غذا می خورید، مقدار کمی از رژ لب خود را می خورید. تأثیر مواد مضر موجود در رژ لب ها هنگام مصرف مستقیم بیشتر از جذب لب ها افزایش می یابد. اگرچه ممکن است در مقادیر کم مضر نباشند، اما استفاده منظم از رژ لب به این معنی است که مقادیر ترسناک این مواد شیمیایی را مصرف می کنید

سرب به عنوان یک نوروتوکسین شناخته می شود که با گذشت زمان تجمع می یابد. معمولاً در رژ لب ها استفاده می شود. مطالعات نشان می دهد که تا 60٪ از رژ لب آزمایش شده حاوی سرب است. این یک ماده تشکیل دهنده واقعی نیست، اما یک ماده آلاینده است که از طریق مواد مورد استفاده برای تولید محصولات یا از طریق رنگدانه هایی که در آنها استفاده می شود، راه پیدا می کند. سرب به خصوص برای زنان باردار و کودکان کم خطر است. این دلیل مشکلات رشد عصبی در کودکان است و با سقط جنین و ناباروری ارتباط دارد. سرب چیزی نیست که بخواهید مصرف کنید

حقایق جالب در مورد رژ لب ها

اگرچه اصطلاح رژ لب تا سال 1880 مورد استفاده قرار نگرفت، اما استفاده از رژ لب به مصر باستان برمی گردد. گفته می شود که کلئوپاترا رژ لب قرمز خود را از پوسته تریتون و مورچه های کارمن خرد شده تهیه کرده است.

رژ لب سفید در دهه 1960 روایتی برای ظاهر واقعی "مد" بود.

گفته می شود زنانی که روزانه از رژ لب استفاده می کنند، به طور غیر ارادی در طول زندگی خود حدود چهار پوند رژ لب می خورند.

فروش رژ لب نیز در روزهای تاریک یا بارانی افزایش می یابد.

بیش از 80 درصد زنان آمریکایی از رژ لب استفاده می کنند